mijn #firstconcert met CI

Het is alweer bijna een jaar geleden dat ik in dit blog geschreven heb. Gisteren was er weer een goede aanleiding om er een hoofdstuk aan toe te voegen.

Muziek is iets waarvoor een CI eigenlijk niet gemaakt is. De spraakprocessor heet niets voor niets zo en is dus eigenlijk ontwikkeld om spraak weer te geven.  En dan vooral in een rustige omgeving in een één-op-één-gesprek. Muziek is veel complexer, zeker als er meerdere instrumenten tegelijk spelen. Als er dan vervolgens ook nog zang aan het geheel wordt toegevoegd kun je je voorstellen dat de processor veel te veel dingen moet verwerken om er iets moois van de maken. Vaak komt al dat geluid als één brij lawaai bij je binnen. Om die reden luisteren veel CI-gebruikers niet graag naar muziek met meerdere instrumenten.. Muziek met een enkel instrument of met een duidelijk ritme is wel beter om te zetten door de spraakprocessor.

In mijn jeugd was muziek ondanks mijn slechthorendheid nog prima te volgen, en zat ik ook wekelijks aan de buis gekluisterd als Ad Visser TopPop presenteerde. Blijkbaar ben ik ergens halverwege de jaren 80 ineens veel slechter gaan horen, want de populaire muziek van na die tijd heb ik niet meer in mijn geheugen zitten. En juist hetgeen je in je geheugen hebt zitten kan je als CI-gebruiker helpen bij het luisteren naar muziek. Het is dan ook niet vreemd dat ik op mijn MP3-speler alleen maar muziek uit de jaren 70 en 80 heb staan. Dat is de muziek die je goed kent en waarvan je de melodieën kent. Uiteraard heb je het dan over studio-opnames van muziek. Live-muziek was zelfs in die tijd al moeilijk genoeg, Eenvoudigweg omdat daar weer meer factoren een rol spelen zoals de akoestiek en natuurlijk het geluid dat het publiek maakt.

Enkele weken geleden was de doofgeboren Vera in het nieuws omdat zij in Paradiso haar eerste concert mét CI had. Vera is dus doofgeboren, wat inhoudt dat zij in tegenstelling tot mij nooit muziek heeft gehoord, en dus ook niets in haar geheugen heeft zitten. Voor haar moet het nog veel moeilijker zijn om naar (live)muziek te luisteren met haar CI. Speciaal voor haar had Kyteman een aantal nummers geschreven toegespitst op de mogelijkheden en onmogelijkheden van  haar CI. Zie hiervoor dit artikel.

Enkele weken geleden zag ik de aankondiging dat in Poppoudium Metropool in Hengelo ABBA Gold zou optreden. Een tribute-band die dus alleen maar nummers van ABBA live on stage ten gehore brengen. Ik heb geen moment getwijfeld of ik daar met Jacqueline naartoe zou gaan. Voor mijn gevoel moesten de melodieën en de songteksten er door mijn CI toch nog wel uitgehaald kunnen worden.

Ik gooide er op twitter nog een berichtje uit met de verwijzing naar #firstconcert en noemde ook Metropoolhgl .  Ik kreeg direct een berichtje terug van een oprecht geïnteresseerde medewerker van Metropool die mij veel plezier wenste en ook aangaf dat hij het leuk zou vinden als ik naderhand nog een kleine recensie zou willen schrijven hoe ik het beleefd had. Bij deze dus.

Poppodium Metropool was voor mij dus onbekend. Het is een knus zaaltje dat plaats biedt aan 800 mensen, en die waren er volgens mij ook wel. Gezien de optredende artiesten was dat niet het geijkte publiek dat er normaal komt, maar dit waren toch allemaal 40ers en nog ouder. Gelukkig hoor ik zelf nog een klein jaar bij die groep jonge veertigers.

In afwachting van de hoofdact werd er al muziek gedraaid uit de jaren 70/80. Maar daar ervoer ik meteen al het probleem dat je als CI-gebruiker hebt. Je hebt geen houvast en de zang is amper te onderscheiden van de muziek. Je moet dus eerst de melodie oppikken en pas dan `hoor`je de tekst. Je hoort die niet eens echt goed, maar je geheugen vult dat eigenlijk voor je in. Jacqueline probeerde me steeds duidelijk te maken welk nummer er gespeeld werd zodat ik dat o zo belangrijke houvast had.

En toen kwam dus de hoofdact. ABBA Gold. Het belangrijkste is dus dat je die beginmelodie al meteen herkent en dan vul je vanzelf de rest in. Toch had ik bij de meeste nummers die beginmelodie niet meteen te pakken. Daarbij kwam de gebarencursus die Jacqueline en ik samen al enkele weken volgen goed van pas. Zij gebaarde dan snel de eerste letters van het nummer totdat ik wist welk nummer het was en dan pikte ik inderdaad ook snel de melodie op en vervolgens dan ook de tekst. Op die manier heb ik een geweldige avond gehad. Ook voor Jacqueline was het een feestje van herkenning, maar dan op een andere manier dan ik het woord herkenning bedoel.

 Ik heb nu wel door dat ik geen live-concerten ga bezoeken van muziek die ik niet ken, want dan is er geen touw aan vast te knopen voor mij. Hopelijk treedt de Meat Loaf tributeband (MeatLove) ook een keer op in Metropool, dan ga ik zeker nóg een keer.