Alweer bijna een half jaar "horend"

In mijn laatste blog gaf ik aan uit te zien naar de eerste decemberdagen mét CI. We zitten inmiddels alweer in maart, dus ik moet toegeven mijn blog ietwat verwaarloosd te hebben. Toen deze week diverse mensen me weer vroegen hoe het ging met mijn CI besefte ik dat het de hoogste tijd was voor een update.

Welnu; de feestdagen waren absoluut prachtig. In grote gezelschappen komt natuurlijk al het geluid in één keer binnen, en zet de processor van mijn CI dat om in één digitaal signaal. Daar kun je weinig kaas van maken. In kleine gezelschappen lukt het vrij aardig als mensen er rekening mee houden en niet allemaal tegelijk door elkaar praten. Zo ging bijvoorbeeld het familie-etentje op 2e kerstdag buitengewoon goed.

Ik had mezelf een beetje aan de zijkant opgesteld en met degenen naast mij en tegenover mij kon ik prima communiceren. Iets wat voorheen dus nooit het geval was.

Het vuurwerk op oudjaarsdag was ook bijzonder. Overdag de "losse" vuurwerkknallen waren niet fijn. Die klonken keihard door. Ik zag toen ook al een beetje op tegen het enorme vuurwerklawaai om 00.00 uur.
Maar toen bleek weer wat een vernuftig apparaat zo'n CI is. Bij een continu geluid gaat een CI namelijk het geluid dempen tot een aanvaardbaar niveau. En om 00.00 uur knalt iedereen tegelijk, zodat je -inderdaad- een continu geluid krijgt. Ik heb toen ook voor het eerst in mijn leven het leuke fluitende geluid van vuurpijlen gehoord.

Het nieuwe jaar gingen we al snel weer over tot de orde van de dag. En ik moet zeggen dat ik er eigenlijk geen moment meer bij stil sta dat ik een CI draag en dat ik veel meer hoor dan vroeger. De verschillen merk je vooral als de accu leeg is en je die moet wisselen. Dan hoor ik ineens even met alleen mijn gehoortoestel die ik aan de andere kant draag. En wat ik dan hoor is verdomde weinig kan ik je zeggen. Dan besef je pas weer hoe slecht ik gehoord moet hebben met 2 hoortoestellen. Het gekke is dat het hoortoestel in combinatie met het CI wel degelijk een meerwaarde heeft. Het totaalgeluid klinkt dan net iets voller.

Het CI maakt wel dat ik nu toch anders in het leven sta. Meer bewust van wat er om me heen gebeurd. Gesprekken met collega's krijg ik nu veel meer mee. En ook thuis kan ik me niet meer verschuilen achter de opmerking dat ik iets niet gehoord heb. Ik moet me aanwennen dat ik me niet steeds kan blijven verschuilen in mijn eigen, veilige "hoekje". Vaak is dat lastig omdat dat vertrouwde hoekje iets was waar ik me mijn hele leven al op kon laten terugvallen. Ik begin nu langzaam te beseffen dat ik me meer moet profileren en ontwikkelen in de omgang met anderen. En dat is uiteraard ook goed, alleen levert dat ook af en toe stevige conflicten op. Maar ik ben ervan overtuigd dat dat op den duur zal gaan groeien en verbeteren.

Een van de dingen waar ik me momenteel mee bezig hou is of ik mijn huidige werk nog tot mijn pensioen zou willen blijven doen. Ook dat werk is continu aan veranderingen onderhevig en door alle veranderingen  wordt het er niet allemaal leuker op. Er staat sowieso veel onzekerheid te wachten voor alle afdelingen, dus om me heen kijken kan nooit kwaad.

Door mijn werk kom ik veel in aanraking met doven en slechthorenden en op zich zou ik in die richting wel iets willen doen. Als ervaringsdeskundige zou ik bijvoorbeeld doven en slechthorenden kunnen helpen die tegen problemen aanlopen. Maar of daar een boterham in te verdienen valt moet ik nog maar eens op een rijtje zien te krijgen. Ook het schrijven van teksten is iets wat mij ligt, en waar ik wel wat mee zou willen doen. Maar het is natuurlijk wel zo dat je in deze economisch slechte tijd blij mag zijn dat je überhaupt een baan hebt. Dus laten we ook niet te hard van stapel lopen. Er moet uiteindelijk natuurlijk wel brood op de plank komen.

Wat dat betreft vind ik het dan ook ontzettend leuk dat ik alweer een tijdje in een organisatiecomité van de Stichting Plotsdoven zit. We zijn bezig om in 2014 een groot internationaal congres te organiseren in het kader van het 25-jarig jubileum van de Stichting. Het comité bestaat uit een divers groepje fijne mensen, en dat maakt het ook erg leuk om te doen. Ook deze ervaringen kan ik weer meenemen voor de toekomst.

Ook bij de vergaderingen van het comité merk ik dat ik veel meer versta, en minder afhankelijk ben van de schrijftolk die erbij zit. Toch blijft die schrijftolk wél nodig omdat er altijd wel momenten zijn dat er twee mensen door elkaar praten. Mijn CI kan dan niet de twee stemmen uit elkaar halen, en je krijgt dan dus niet mee wat er gezegd wordt. Dus met een schuin oog volg ik dan bij zo'n vergadering toch de tekst op het scherm van de schrijftolk.

In mijn volgende blog gaat het over mijn erfelijkheidsonderzoek met betrekking tot de slechthorendheid in mijn familie. Die zal niet zo lang op zich laten wachten als dit blog. :-)