Oorverdovend

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier een stukje heb geplaatst. Ik vind het leuk dat veel mensen me vragen wanneer er weer een nieuw blog komt, en dat ze het dus ook allemaal volgen.

Het is niet zo dat ik geen nieuwe geluiden heb waargenomen, of dat er niets is gebeurd. Integendeel, de zoektocht naar onbekende geluiden is nog steeds in volle gang. Maar je kan nu wel stellen dat de nieuwigheid er een beetje af is.  We zijn hier alle drie weer overgegaan tot de orde van de dag.

Voor mij houdt dat in dat ik alweer een week of drie gewoon voltijds aan het werk ben. Dat gaat op zich best wel goed. Ik ben inmiddels al aardig gewend aan het rumoer op zo'n grote afdeling met 16 man-vrouw.

Wél heb ik het gevoel dat een of twee elektrodes net iets te scherp zijn afgesteld. Het signaal bij sommige klanken geeft dan een split-second een hele lichte piekbelasting van de gehoorzenuw. Tenminste zo ervaar ik dat. Dat is natuurlijk in de eerste plaats mijn eigen schuld, omdat ik bij de laatste afstelling dan zelf heb aangegeven dat het geluid niet te hard was. Maar ja, ik ging zo goed, en dan wil je natuurlijk er nog meer uithalen.  Het is ook niet zo dat dat nou echt mijn hele doen en laten stoort. Maar het maakt wel dat ik  aan het eind van de dag de knollen aardig op heb, zoals we dat hier in Twente zo mooi zeggen. Op sommige momenten doe ik dan ook gewoon even mijn CI af. Gewoon even een half uurtje heerlijke stilte.

Het oefenen van spraakverstaan met Jacqueline en Anna staat door die vermoeidheid ook wel een beetje op een laag pitje. Gelukkig heb ik vrijdag eindelijk mijn Sennheiser ringleiding-lus kunnen ophalen bij de audicien. En ik moet zeggen dat het geluid van de TV écht goed te verstaan is. Het geluid komt dan zowel op mijn CI als op mijn hoortoestel binnen, en vooral bij praatprogramma's en bij de journaals is het in combinatie met spraakafzien gewoon goed te volgen. Daar hoef ik in principe ook geen ondertitels meer bij te hebben dan. Dát is natuurlijk óók oefenen van spraakverstaan.

Vorige week heb ik voor het eerst een film in de bioscoop gevolgd met CI. De nieuwste Bond was voor ons weer prima entertainment, maar ik was tegelijkertijd ook razend benieuwd hoe het geluid zou zijn. Ik had uit voorzorg mijn CI op de zachtste stand gezet en het geluid was dan ook niet te hard.... dacht ik. Op sommige momenten in de film viel het me op dat als er na enorm lawaaiige scene er  ineens een stilte viel dat ik dan met mijn CI-oor niets hoorde. Maar dat ik tegelijkertijd met mijn hoortoestel dan nog wél geluid waarnam. Dát bedoelen ze dus met de term oorverdovend.

Al met al maakt het wel dat ik de laatste dagen met regelmaat last heb van een monotone bromtoon in mijn CI-oor. Je merkt het dus meteen als je te veel hooi op de vork hebt genomen. Vannacht werd ik zelfs voor het eerst wakker van die tinnitus-zoem. Ik ga er wel vanuit dat dit maar tijdelijk is en dat het een goed signaal is om af en toe even op de plaats rust te nemen. Waarschijnlijk dat alles weer wegtrekt als bij de volgende afstelling op 11 december die elektrodes iets minder scherp worden afgesteld.

En zo gaan we de richting de decembermaand. Mijn eerste feestmaand mét CI.  Ik heb er nu al zin in.