Een verjaardagsfeest met schrijftolk

Zoals elk jaar op de dag van Dodenherdenking word ik weer een jaartje ouder.
Omdat de familie en vrienden vanuit het hele land moeten komen vierde ik mijn feestje vandaag al. Een bijkomend voordeel is dan dat je om 20.00 uur gewoon kunt doorfeesten. Maandag kunnen we dan op dat tijdstip ook gewoon de oorlogsslachtoffers herdenken.

Gisteravond werd er al door Jacqueline, Anna en de schoonfamilie de boel versierd.
Een Abraham in de voortuin en een collage-wand met foto's van mij door de jaren heen gaven een mooi tintje aan mijn aanstaande 50e verjaardag. Voor het feest vanmiddag had ik voor de gasten een verrassing in petto: er kwam een alleraardigste dame langs met een velotype-toetsenbord die op spreeksnelheid de gesprekjes van de gasten voor mij vertaalde, zodat ik het kon meelezen op het scherm van een laptop.

Hoewel ik al jaren voordat ik mijn CI kreeg een schrijftolk inzette, deed ik dat eigenlijk alleen voor mijn werk of voor de vergaderingen en activiteiten van de Stichting Plotsdoven. Ook voor medische afspraken en gedurende mijn CI-traject zette ik vaak wel een schrijftolk in.

In de FaceBook-groep van de Stichting Plotsdoven is er de laatste tijd veel gesproken over het feit dat de schrijftolk nog niet echt de bekendheid geniet die het eigenlijk zou moeten hebben. Om de schrijftolk wat meer in de spotlights te zetten worden door de leden verhalen geplaatst over hoe en wanneer zij een schrijftolk inzetten. Enkelen gaven al aan dat ze juist bij verjaardagen en feestjes door de inzet van een schrijftolk toch veel meer konden meekrijgen en daardoor dus ook gewoon een leuker feestje hadden. Dat zette mij aan het denken. Want ook al hoor ik door mijn CI véél meer dan vroeger; het is en blijft een hulpmiddel.

Meerdere gesprekken door elkaar komen namelijk als één bulk geluid mijn processor binnen. En die kan niet echt de verschillende stemmen filteren. Iets wat een normaal horende persoon wél kan. Zit je als goedhorende aan een grote tafel waar op dat moment 3 of 4 verschillende gesprekken bezig zijn, dan kun je je richten op één gesprek en je als het ware afsluiten van die andere gesprekken. Met een CI kan dat dus niet.

Zoals gezegd zetten de verhalen van de anderen mij aan het denken, en in overleg met Jacqueline besloot ik dan maar voor deze bijzondere verjaardag eens een keer een schrijftolk in te zetten.
Schrijftolk Margot meldde zich al ruim voordat de eerste gasten kwamen om de boel klaar te zetten.
De eerste gasten kwamen binnen en ze keken toch allemaal raar op. Er kwam zelfs de bekende opmerking: "maar je hebt toch een CI ..... je hoort nu toch weer goed?"  Maar al snel bleek dat de inzet van Margot echt geen overbodige luxe was. Niet alleen de gesprekjes met degenen die naast me zaten werden vakkundig vertaald, ook als het gesprek even stilviel pikte ze razendsnel een gesprek een metertje verderop op. En het was leuk te kunnen constateren dat ik dan ook veel makkelijker kon inhaken op hetgeen in dát gesprek aan de orde was.

Als gastheer ben je natuurlijk ook af en toe even bezig om je gasten van een hapje en een drankje te voorzien, en die momenten waren voor Margot een mooie gelegenheid om eventjes een kleine break te nemen. Even een vorkje mee te prikken of wat te drinken en natuurlijk de gasten te vertellen wat het schrijftolken precies inhoudt. Enfin, om een lang verhaal kort te maken: de tijd vloog voorbij en ik heb heel veel van de gesprekjes kunnen volgen. Meer dan wanneer ik het met alleen mijn CI had moeten doen.

Moraal van dit blog: laat je niet weerhouden om óók voor leuke activiteiten een schrijftolk in te zetten.

Dinsdag aanstaande mag ik (mét schrijftolk) aanschuiven bij een media-specialiste om te brainstormen hoe we meer bekendheid kunnen genereren voor deze onmisbare schakels in de communicatie voor (plots- en laat)doven en slechthorenden.

Nog steeds lerende

Deze week even met het gezin ertussen uit. Ik was vanochtend al vroeg wakker in ons huisje op Texel. Plots hoorde ik in de woonkamer een raar geluid dat ik niet kon thuisbrengen. Het duurde steeds een paar seconden en dan was het weer even stil en dan even later begon het weer opnieuw.

En omdat je met een CI geen richting kunt horen had ik dus ook geen idee wáár het geluid vandaan kwam. De rest sliep nog, dus die kon ik het ook niet vragen.

Nadat ik overal gezocht had naar de bron van het geluid gaf ik het maar op. En ineens na 3 kwartier vloog er met hels kabaal een kraai uit de open haard de woonkamer in. Die had dus al die tijd zitten fladderen in de schoorsteen.

Zo zie je maar weer dat je

na 2 en half jaar CI nog steeds geluiden moet leren plaatsen die je niet kent en waarvan je ook niet weet waar het vandaan komt.

En nee..... we eten vanavond geen gebakken kraai. Die is veilig naar buiten gedirigeerd.